Arúspice

 Sacerdote que, na Roma antiga, predicía o futuro mediante o exame das entrañas das vítimas sacrificadas. A  aruspicina era unha disciplina  adivinatoria propia do pobo  etrusco, pero non exclusiva del, e pasou a través deles aos romanos. Segundo os  etruscos foi revelada polo seu deus  Tages e contíñase nuns libros  denominados  libri  haruspicini,  fulgurales  et  tonitruales sobre adiviña por exame de  vísceras e interpretación de sinais de raios e tronos, respectivamente. Unha tradición errónea transmitida por  Diodoro de  Sicilia indicaba que o primeiro  arúspice foi  Rómulo. O colexio de  arúspices romano tiña, como todos os outros, os seus rexistros e as súas anotacións e era unha honra reservada ás mellores familias formar parte del; as mellores liñaxes enviaban aos seus fillos para estudar a  aruspicina a  Etruria.  Contou con sesenta membros durante o Imperio Romano e algúns deles afacían seguir os exércitos para examinar as entrañas das vítimas dos sacrificios aos deuses antes da batalla, a fin de predicir o seu resultado. Distinguíanse por ter os mesmos vestidos que os augures e levar como eles o  lituus na man;  ordinariamente ven nos monumentos antigos vestidos con túnicas de mangas curtas e  toga. Ritual:  Os arúspices examinaban: - O corpo e a conduta dos animais por sacrificar.  - As entrañas despois da súa abertura, en especial o fígado, o corazón e os intestinos.  - A chama que se levantaba da carne que se consumía.  - A flor da fariña, o incenso, o viño e a auga que servían para o sacrificio.