- Se tívesemos un filliño chamado Ivanushka e unha filliña chamada Alionushka, o noso fillo tería arado o campo e sementado cereais, os cereais crecerían e nosa filla o tería ceifado; eu tería cultivado o malte, feito cervexa e convidado toda a miña familia, mais non convidaría a túa!
Nada diso, convidariamos a miña familia e non a túa! _dixo o vello.
- De ningún xeito, eu convidaría os meus parentes, e non os teus!
O vello levantouse dun salto e comezou a arrastrar súa muller polas pernas. Arrastrouna até conseguir tírala perto do fogo.
Entón o vello saíu para buscar leña e a vella preparouse para fuxir de casa; asou tortas, asou pan, colocou todo nun gran saco e foi se despedir de súa veciña. Mais, dunha forma calquera, o vello ficou sabendo da trama; volveu para casa, tirou de dentro do saco todo o que súa muller preparara para a viaxe, colocou o pan e as tortas na dispensa e entrou no saco. A vella chegou a casa, colocou o saco nas costas e púxose a camiño. Despois de camiña por 5 ou 6 kilómetros, ela parou e dixo:
- Que ben me sentaría pousarme nun toco de árbore, agora, e comer un anaco do bolo.
- O vello gritou de dentro do saco:
-Vexo todo, ouzo todo.
- Ah, o demo maldito, el pode me pegar, pensou a vella e continuou andando.
Camiñou máis uns metros máis e dixo:
-Ah, que ben me sentaria pousar nun toco de árbore, agora, e comer un anaco do bolo.
Vexo todo, ouzo todo – gritou o vello.
Ela apertou o saco unha vez máis; andou moitos kilómetros e non comendo nin bebido nada, ficou tan cansada, que súas forzas lle fuxiron.
Aconteza o que acontecer, vou parar aquí – pensou a vella. Vou descansar un pouco e comer algunha cousa. Foi entón que descubriu o marido dentro do saco.
Suplicoulle:
- Meu querido, perdóname, nunca máis vou tentar fuxir de casa!
O vello perdoouna e volveron para casa xuntos.
Ningún comentario:
Publicar un comentario