Irmaus (Celso Emilio Ferreiro)

Camiñan ao meu rente moitos homes.

Non os coñezo. Sonme estranos.

Pero tí, que te alcontras alá lonxe,

máis alá dos desertos e dos lagos,

máis alá das sabanas e das illas,

coma un irmáu che falo.

Si é túa a miña noite,

si choran os meus ollos o teu pranto,

si os nosos berros son igoales,

coma un irmáu che falo.

Anque as nosas palabras sean distintas,

e ti negro i eu branco,

si temos semellantes as feridas,

coma un irmáu che falo.

Por enriba de tódalas fronteiras,

por enriba de muros e valados,

si os nosos soños son igoales,

coma un irmáu che falo.

Común temos a patria,

común a loita, ambos.

A miña mau che dou,

coma un irmáu che falo.

Escoitar o poema